Επειδή πολύ παρασκήνιο υπάρχει
στην ενέργεια του κ. Δαλακάκη, Δημάρχου του Δήμου Δοξάτου, να προμηθεύσει την
μία, από τις δύο φιλοζωικές, με σκυλοτροφές και αφού παρά τις έντονες ενστάσεις
μας, απάντηση δεν πήραμε, αναγκαζόμαστε να ενημερώσουμε τόσο αυτόν, όσο και
τους (τις) κακοπροαίρετους συμβούλους του για το ποιοι πραγματικά είμαστε και
πως ενεργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια που αφιερώσαμε στα αδέσποτα.
Εγκαταστάσεις και διαμόρφωση του κτήματος, τροφές, φάρμακα, κτηνιατρικές δαπάνες ήταν όλα δικά μας. Αμέτρητα
τα τσουβάλια με σκυλοτροφές, αλεύρι, ιχθυάλευρο (90 ευρώ το τσουβάλι),
κρεατάλευρο και ότι άλλο χρειάζονταν το αγοράζαμε μόνοι μας, γιατί πιστεύαμε
ότι αυτό που κάναμε το αποφασίσαμε εμείς και εμάς θα βάραινε. Ήταν τα χρόνια
που δεν μας γνώριζε κανείς, γιατί και μεις δεν το θέλαμε. Στις αρχές της
προηγούμενης δεκαετίας, το κτήμα πήρε σχεδόν την σημερινή του μορφή.
Πριν φύγουμε από αυτή την εποχή
που όλα γινόταν χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση από πουθενά, δεν θα έπρεπε να ξεχάσουμε και γι αυτό τους θυμόμαστε με αγάπη και πολύ ευγνωμοσύνη τους υπεύθυνους
των επιχειρήσεων ΠΙΝΔΟΣ στη Δράμα, ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ στην Ξάνθη, ΝΕΟΓΑΛ στη Δράμα που,
ανταποκρινόμενοι σε αιτήματά μας, μας γέμιζαν κάθε φορά που πηγαίναμε το τρέιλερ
με τα προϊόντα τους.
Και ερχόμαστε στην περίοδο που χτυπάμε την πόρτα της
Δημαρχίας. Γύρω στο 2005 ζητάμε από τον τότε Δήμαρχο φάρμακα και εμβόλια. Αφού
διαπιστώνει γιατί πράγμα του μιλάμε εγκρίνει το αίτημά μας. Η διαδικασία που
τηρήθηκε ήταν να του προσκομίσουμε τον κατάλογο, να ψάξουν συνεργάτες του, όχι
εμείς, προσφορές και μετά από λίγες ημέρες να μας γνωστοποιούν το φαρμακείο από
το οποίο πηγαίναμε και τα παίρναμε. Δεν αισθανόμασταν καθόλου άβολα (όπως
συμβαίνει σήμερα που ζητιανεύουμε από το διαδίκτυο), γιατί μας έδιναν την
αίσθηση ότι αναγνώριζαν αυτό που κάναμε.
Η ίδια διαδικασία τηρήθηκε και με
τις τροφές. Αυτό ξεκίνησε με τον ερχομό της κρίσης. Άλλος Δήμαρχος, νέο αίτημα
για σκυλοτροφές. Ίδια αντιμετώπιση και ίδια διαδικασία. Δεν υπήρχε άλλος
φιλοζωικός σύλλογος και ανάλογα με τα χρήματα που διέθετε ο Δήμος
προμηθευόμασταν τα αντίστοιχα τσουβάλια. Ευθύνη του Δήμου ήταν να βρει την πηγή
και να συμφωνήσει την πλέον συμφέρουσα τιμή. Σε μας ερχόταν οι τροφές και εδώ
τελείωνε η συμμετοχή μας στην διαδικασία με ένα ευχαριστώ. Τιμολόγια και ευρώ
ήταν παντελώς άγνωστα σε μας. Απλά κάθε φορά που παραλαμβάναμε κάτι, δίναμε
στον Δήμαρχο ένα χαρτί με το είδος και την ποσότητα που παραλάβαμε. Κι αυτό για
να είμαστε εντάξει απέναντί του και να μπορεί να ελέγξει και αυτός αν η τιμή
συμφωνούσε με αυτά που πήραμε.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Και
βέβαια δεν ψηφίσαμε τον σημερινό Δήμαρχο αφού θα ήταν αχαριστία στον
προηγούμενο που στήριξε τα αδέσποτα. Άσχετα αν μέλη της οικογένειάς μας παρά
την αντίθετη γνώμη μας ψήφισαν φίλους τους, συμβούλους του νυν Δημάρχου.
Σεπτέμβριος 2014. Επισκεπτόμαστε τον κ. Δήμαρχο στο γραφείο του. Το έχουμε
ξαναπεί, δεν θα μακρηγορήσουμε, μας αποκλείει κάθε βοήθεια λόγω έλλειψης
χρημάτων. Σεβόμαστε την απάντησή του και κοιτάμε τι θα κάνουμε. Μόνη λύση η
γνωστοποίηση του προβλήματος και η αίτηση βοήθειας από όποιον μπορεί και θέλει.
Ενάμισι χρόνο τώρα κρατάμε με την ψυχή στο στόμα ζωντανά 90 πρώην αδέσποτα
σκυλιά. Είμαστε υποχρεωμένοι σε δεκάδες διαδικτυακούς φίλους που συνεισφέρουν
από το υστέρημά τους. Αρνητικές σκέψεις ποτέ δεν μπήκαν στο μυαλό μας για την
τύχη των αδέσποτων, πιστεύοντας πραγματικά στο «έχει ο Θεός» αλλά και στα
τελευταία λόγια του Δημάρχου σ’ εκείνη την συνάντηση, πως αν ευκολυνθεί ο Δήμος
θα δούμε.
Και είδαμε. Πρώτη δημοσιοποιημένη
βοήθεια του Δήμου αποτελούμενη από 90 τσουβάλια σκυλοτροφής ακέραια στη
νεοσύστατη φιλοζωική. Αφήνεται να διαρρεύσει (δεν γνωρίζουμε αν είναι από το
περιβάλλον του Δήμου ή κατασκεύασμα των φιλόζωων κυριών): «Παίρνουν ολόκληρη
την βοήθεια γιατί αυτοί εξυπηρετούν όλα τα αδέσποτα του Δήμου». Εδώ δεν θα
απαντήσουμε. Και δεν θα απαντήσουμε γιατί έχουμε να πούμε πολλά. Γιατί πολλά
είδαν και βλέπουν καθημερινά τα μάτια μας. Τελικά τώρα που ψαχτήκαμε μάθαμε πως
υπάρχουν πολλές κατηγορίες φιλόζωων. Μα πάρα πολλές. Ευτυχώς που δεν ανήκουμε
σε καμία από αυτές. Μπορεί να φανταστεί κανείς κάποιους για 21 χρόνια να έχουν
φυσική παρουσία δίπλα σε αδέσποτα σε καθημερινή βάση, αφαιρόντας κάθε δικαίωμα
άλλης σκέψης για διακοπές ή διασκέδαση; Εμείς σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουμε.
Όσο για την τύχη των αδέσποτων το
σκεπτόμαστε, επειδή τα περισσότερα είναι ηλικιωμένα, αν ήταν σίγουρο πως θα
ξαναεκλέγονταν ο ίδιος Δήμαρχος, να τα αφήναμε, μέχρι τον φυσικό τους θάνατο,
στο δρόμο για να έχουν τουλάχιστον εξασφαλισμένη την τροφή που απλόχερα μοιράζεται
στα πεζοδρόμια και τις πλατείες, ευγενική προσφορά του Δήμου. Υπάρχει κάποιος
έλεγχος αν η τροφή πηγαίνει μόνο στα αδέσποτα; Ρητορική ερώτηση.
Βέβαια η πείρα μας έδειξε πως
αυτού του είδους οι συμμαχίες-ισορροπίες που βασίζονται σε εξαφάνιση του
«αντιπάλου» με διαβολές δεν είναι μακροχρόνιες. Αυτό όμως εμάς λίγο μας
ενδιαφέρει. Γιατί όταν ο Δήμαρχος καταλάβει τι παίζεται γύρω του, ίσως για τα
πρώην αδέσποτα που σήμερα προστατεύουμε, να είναι αργά.
Σχετικά:
