Η ιστορία του κτήματός μας άρχισε
πολύ παλιά. Ήταν το 1995, όταν ξεκινήσαμε με τον σύζυγο να κάνουμε ένα όνειρο πραγματικότητα.
Είχαμε ένα μικρό κομμάτι γης 750 τετραγωνικά μέτρα
(κληρονομιά από παππού). Εκεί γύρω υπήρχαν μόνο αμπέλια.
Η αγάπη που είχα για τα ζώα ήταν πάντοτε
μεγάλη. Κάθε μέρα έβγαζα βόλτα τα δυο σκυλιά που είχα στο σπίτι. Όμως εκεί στις
βόλτες μου συνάντησα πολύ πόνο και εγκατάλειψη ζώων. Συνάντησα τον ΜΠΑΚ. Ένα όμορφο
μικρό καφέ σκυλάκι περίπου 3-4 μηνών. Έμοιαζε με ένα σακουλάκι κόκκαλα. Μόνο του,
μέσα σε μια ρεματιά. Αυτή η εικόνα με πίκρανε πολύ. Δεν ήξερα τι να κάνω. Έτσι κάθε
μέρα γέμιζα μια σακούλα ψωμί με γάλα και πήγαινα φαγητό στο αθώο αυτό πλασματάκι.
Ήταν πολύ φιλικό. Όμως κρύβονταν και έτρωγε μόλις έφευγα. Φοβόταν τα μεγάλα
σκυλιά που κρατούσα με κόπο. Αυτό γινόταν πολλούς μήνες. Ήταν άνοιξη θυμάμαι. Σιγά
σιγά του πήγα πιάτο για νερό και φαγητό.
Όμως πιο κάτω, λίγο καιρό αργότερα,
συνάντησα άλλη εικόνα φαρμακερή. Ένα όμορφο υπερήφανο κυνηγόσκυλο στεκόταν σαν χαμένο
και κοίταζε προς μια κατεύθυνση, χωρίς να κουνιέται καθόλου. Ήταν αυτός που έγινε
ο ΡΟΜΠΙΝ μου. Έφυγα γρήγορα από εκεί γιατί υπήρχε κίνδυνος από τα δικά μου ζώα.
Η λύπη μου ήταν τρομερή όταν κατάλαβα ότι περίμενε εκεί το αφεντικό του. Αυτόν που
το είχε εγκαταλείψει. Η μια σακούλα τροφής που κουβαλούσα έγιναν δύο. Έτσι πήρα
την απόφαση.
Θα έκανα έναν χώρο γι αυτά τα δυο
υπέροχα ζώα, που υποταγμένα στη μοίρα τους, περίμεναν από κάπου βοήθεια. Έκανα τον
σταυρό μου και ξεκίνησα. Ο χειμώνας που ήρθε βρήκε τον πρώτο περιφραγμένο χώρο μας,
1500 τετραγωνικά (αγόρασα άλλα 750 τετραγωνικά), να είναι το σπίτι των δύο αυτών
ζώων. Έζησαν μαζί μας περίπου 10 χρόνια ο ΜΠΑΚ (ο καφέ) και 7 χρόνια ο ΡΟΜΠΙΝ
(ο μαύρος), δεν ξέρω πόσο χρονών ήταν όταν τον βρήκα.
Αυτοί που δούλεψαν και πρόσφεραν όλα
αυτά τα χρόνια –σε χώρο που έγινε 8 στρέμματα- ήταν μόνο δύο άνθρωποι, εγώ κι ο
σύζυγός μου.
Αν δεν μας έκοβε την λιγοστή βοήθεια
ο καινούργιος Δήμαρχος, την βοήθεια σε ξηρή τροφή , που από σεβασμό στο έργο μας,
προσέφερε ο παλιός Δήμαρχος, κανείς δεν θα ήξερε την προσφορά μας. Πάντα ότι κάναμε
το κάναμε σιωπηλά. Ήταν η προσφορά μας στα πλάσματα του Θεού, που βρέθηκαν
μπροστά μας. Τώρα η Παναγία μας έστειλε Αγγέλους να προστατεύουν αυτά τα πλάσματα.
